International Introduction and Outdoor Paradise

Internationale introductie

Dinsdag om half negen begon de internationale introductie. Ik ben op de fiets vanuit mijn appartement naar de campus gegaan. Vanaf mijn appartement is het zo’n 20 min fietsen naar de campus. Rond half 8 was ik weg gefietst. Het is een mooi fietsritje, want je ziet de zon net boven de bergen uit komen rond die tijd en je hebt een mooi uitzicht over Tucson in het begin van de weg, omdat mijn appartement complex net wat hoger in de heuvels ligt. Zo hoef ik ’s morgens de eerste 5 min in ieder geval nauwelijks te trappen, omdat ik vanzelf de heuvel afrol.

De campus van de University of Arizona is echt enorm. Van elke wetenschap is er wel een gebouw. Midden door de campus gaat een soort hoofdstraat: University boulevard. Op de University Boulevard zitten een hoop kroegen en winkels (zoals urban outfitters etc). De internationale introductie begon in de student Union building. Ik was veel te vroeg dus ben ik nog wat over de campus gaan fietsen. Ik was onder andere het gedeelte in gefietst met de sportfaciliteiten. Ik was langs het wildcat football stadium gefietst en in het basketball stadium ben ik naar binnen gegaan (zie ook de foto’s). Basketball is de populairste sport in hier in Tucson, mede omdat de Arizona wildcats al jaren heel goed zijn en dit seizoen nog ongeslagen. Ik probeerde meteen nog een kaartje voor een wedstrijd te krijgen en dat is nog gelukt. Voor een wedstrijd in februari waren nog wat kaarten te krijgen voor enkele stoelen. Voor de rest van het seizoen waren alle wedstrijden al uitverkocht. Maar in februari mag ik een keer aanschouwen hoe het echte Amerikaanse college basketbal er in het stadion aan toe gaat.

Om half negen begon de internationale introductie. Eigenlijk was het vandaag (dinsdag) alleen wat geregel met immigratiepapieren. Dit duurde maar een uur en dat was het eigenlijk al voor de rest van de dag. Ik was vandaag al wat mensen uit Europa tegen gekomen. Met een van hen, een spaanse, ben ik de rest van de dag rond gaan lopen in Tucson en over de campus.
Woensdag was de tweede dag van de internationale introductie. Vandaag waren er eerst een paar praatjes voor alle nieuwe internationale studenten. In het begin was het de bedoeling dat een voor een alle mensen uit een land opstonden, zodat je kon zien waar iedereen vandaan kwam. Er waren van de 100-150 nieuwe internationale studenten 5 mensen uit Europa: ik uit Nederland, en 4 meisjes uit Zweden, Spanje, Slovenië en Turkije. Verder kwamen een aantal mensen uit Australië en New zeeland. Nog een hoop uit Brazilië en Mexico. Een aantal uit het Midden-Oosten. Maar zeker 70% van alle nieuwe internationale studenten kwamen uit Azië. Na de welkomspraatjes ging het eerst weer over een hoop papierwerk. Aan het einde van de dag was er een meeting per faculteit. Psychologie valt hier onder college of science in plaats van Social and Behavioral Sciences, zoals in Tilburg. Onder college of science vallen o.a. ook scheikunde, informatica, wiskunde etc. Ik was welgeteld de enige internationale student die niet uit Azië kwam.

Donderdag ’s ochtends begon eerst weer met wat algemene praatjes. Hierna waren er gesprekken met studie adviseurs. Ik had in eerste instantie een afspraak met een studie adviseur van psychologie. Thuis had ik al opgezocht welke vakken ik wilde doen, maar hier bleek dat deze vakken allemaal niet meer dit semester werden gegeven. Ik moest dus andere vakken gaan kiezen. Ik legde uit dat ik een master in cognitieve neurowetenschappen wilde gaan doen en daardoor stelde ze voor om een gesprek te regelen met een studie adviseur van cognitive en neurosciences. Hier op de Universiteit van Arizona is cognitieve neurowetenschappen namelijk zowel een bachelor als een master. In Nederland bestaat nog geen bachelor programma voor cognitieve neurowetenschappen, maar hier in Tucson dus wel. Dit was dus een mooie mogelijkheid om vakken in de cognitieve neurowetenschap te kiezen. Dit heb ik dus ook gedaan. De volgende 4 vakken ga ik komende 5-6 maanden volgen:


• Fundamentals of Neuroscience & Cognitive Science
• Cognitive Neuroscience of Hearing
• Animal Brains, Signals, Sex, and Social Behaviors
• Introductory Biology I

Introductory Biology I is een vak in moleculaire celbiologie en een voorwaarde voor Fundamentals of Neuroscience & Cognitive Science. Dit laatste vak is een introductie in het veld van de cognitieve neurowetenschap. Cognitive neuroscience of hearing is een linguïstisch vak maar ook onderdeel van de bachelor neurowetenschap. Verder werd me nog de mogelijkheid geboden om deel te nemen aan een independent study op het gebied van slapen en slaapstoornissen. Bij een independent study loop je mee met een professor die met een bepaald onderzoek bezig is. Dit lijkt me wel interessant om te doen, maar ik ga eerst maar is even kijken hoe druk ik het met deze 4 vakken ga krijgen. Andere studenten zeggen namelijk dat je echt heel veel huiswerk gaat krijgen, maar ik denk dat dat wel mee gaat vallen.

Nadat de introductie op de universiteit was afgelopen zijn we met een groep van zo’n 8-10 een bar ingegaan om de basketbal wedstrijd te kijken van de wildcats tegen UCLA. Alle kroegen in het centrum zaten ram vol door de basketbal wedstrijd van de wildcats.

Nog een beetje over Tucson

Tucson is heel multicultureel. Ten eerste ligt het dicht bij de Mexicaanse grens, waardoor een groot deel van de populatie in Tucson Mexicaans is. Veel dingen staan hierom zowel in het Spaans als in het Engels aangegeven. Op veel plaatsen om je heen wordt ook Spaans gesproken. Een stuk voor mijn appartement ligt bijvoorbeeld ook de afslag naar El Paso (dit ligt nog net in de US, maar wordt door veel mensen geassocieerd met Mexico). Verder is de Universiteit van Arizona enorm in verhouding tot Tucson zelf. Op dit moment is er schijnbaar ook nog niet veel in Tucson te doen, maar dat veranderd 15 januari als er zeker 18000 tot 20000 studenten naar Tucson trekken om het spring semester te beginnen.

Verder kun je op elke straathoek fastfood ruiken en kopen. Het is echt niet normaal hoeveel fastfood keten er in Tucson zijn en hoeveel mensen hiervan ook veel en veel te veel eten. Om je heen zie je dan van de enorme vetkleppen ‘Jumbo porties’ naar binnen schuiven alsof het niks is. Je ziet voornamelijk veel dikke mensen buiten het centrum en de campus. In het centrum en op de campus valt het wel mee. Ik moet er wel aan wennen dat het eigenlijk gewoon moeilijk is hier om gezond eten te krijgen. Op elke straathoek kun je ongezond eten, maar gezond eten krijgen is een stuk moeilijker en duurder. Maar bij mij in de buurt heb ik een Mexicaanse supermarkt gevonden die zowel goedkoop is en ook gezonde dingen verkoopt. Ik kom nu dagelijks bij deze supermarkt waarvan ik jullie ook een beeld wil geven.

De meeste mensen komen bij deze supermarkt aan met enorme auto’s. In de supermarkt gooien ze hun winkelwagens vol met enorme verpakkingen, die zijn immers goedkoper. Melk geen 1 liter pak, maar zeker een 4 liter tank. Vlees niet 500 gram, maar kilo’s vlees in een verpakking. Aardappelzakken vol met chips en dozen vol met koeken, dat zijn de gangbare verpakkingen die de mensen in hun winkelwagens smijten. Voor mij was de kleinste pot Jam die ik kon krijgen ook al bijna net zo groot als een glas waar een halve liter bier in kan. Ik hoop dat je nu een beetje een beeld hebt gekregen van de immense verpakkingen die in de supermarkten hier staan. Ze kijken me vaak bij de kassa dan ook gek aan als ik maar een paar dingen afreken en niet met een hele vracht aan eten bij de kassa kom. Kort samengevat, veel eten kunnen ze in ieder geval goed.

Verder zijn Amerikanen ook heel goed in het uitgeven van geld. Voor Amerikanen is niets duur. Als ze over iets praten, zeggen ze bij alles; ‘ja, en het is niet duur dus dat kun je makkelijk betalen’. Ondertussen vragen ze bij alles op de universiteit en bij alles wat je wil gaan doen extra (application) kosten. Amerikanen slaan echt overal extra geld uit. Denk je dat je iets goedkoops ziet, maar dan komt er nog een hele lading aan kosten achteraan.

Voorgaand verhaaltje heeft misschien een beetje een negatieve ondertoon, maar dit gaat alleen over eten en geld. Over de rest van Tucson, zowel de stad als de mensen, zijn een hoop goede dingen te zeggen. Iedereen is altijd behulpzaam en staat altijd klaar om je ergens bij te helpen. Het beste van Tucson is voor mij het weer en de omgeving (na 1 week al  ) Op dit moment in januari begint de dag met zo’n 4 graden. Rond 10 uur is het al zo’n 10-15 graden en op het middag uur kun je lekker buiten zitten in 25 graden. Deze temperaturen gaan per maand stijgen werd me verteld. Rond eind mei, half juni is het hier schijnbaar ondraaglijk warm en moet je zorgen dat je meer naar het noorden van Arizona gaat waar het dan qua temperatuur schijnbaar nog wel te doen is. Niet gek dat het semester is afgelopen op 15 mei.

Voor de natuur liefhebber en buitensport fanaten is Tucson echt the place to be. Het is altijd goed weer en overal zijn wandelpaden en mountainbike paden. In maart schijnt de natuur het mooist te zijn wanneer de cactussen gaan bloeien. Verder is er bij het sportcentrum een outdoor gedeelte. Daar kun je ten eerste van alles huren om bijv. de bergen in te gaan: tenten, slaapzakken, kookspul alles. Maar daarnaast worden er ook elke maand een hoop outdoor activiteiten georganiseerd die betaalbaar zijn: zoals canyoning, wallclimbing in de bergen, mountainbike tochten, kanoën, snowboarden, surfen etc. Echt van alles. Hier ga ik natuurlijk ook wel dingen van doen . Door heel tucson heen zitten ook 2de hands outdoor sport winkels, waar ze mountainbikes hebben, backpacks en van alles voor outdoor sport. Echt leuk om binnen te kijken.

Nog een ding over Tucson. Tucson is echt een fiets stad. In heel veel andere delen van Amerikanen schijn je niet goed te kunnen fietsen en kun je ook nauwelijks fietsen kopen. Maar hier zijn overal fietspaden en je ziet overal mensen fietsen. Niet zoveel als in Nederland, maar je merkt overal dat fietsen populair is. Zo kun je bijvoorbeeld je fiets gratis meenemen met alle openbare bussen. Op alle bussen zit namelijk een fietsrek.

Sabino Canyon

Vrijdag en zaterdag ben ik weer terug geweest in Sabino canyon, waar ik ook de eerste keer was geweest met Dan en Kim (de 2 Amerikanen uit Ohio). Vrijdag had ik uitgezocht hoe je het beste bij het begin punt kon komen van de wandelroutes bij Sabino Canyon (zonder auto). Ik had een bus gepakt richting Sabino Canyon (waarbij ik erachter kwam dat je ook je fiets mee kon nemen in de bus, die ik toen niet bij me had). Vanaf de laatste bus stop was ik gaan lopen naar het begin punt van de routes. Dit duurde zo’n 90 minuten. Niet echt ideaal. De dag erop kwam ik erachter dat er vanaf mijn appartement een bus rechtstreeks naar Sabino Canyon road gaat, nog 90 minuten lopen van het begin punt van de routes af. Zaterdag had ik dus mijn fiets meegenomen in de bus en vanaf Sabino Canyon road was het zo’n 20 min fietsten naar het begin punt van de wandelroutes. Daar heb ik de Esperero Trail gelopen. Aan het einde had ik een mooi uitzicht over Tucson en omgeving (zie ook foto’s).

Mount lemmon en Tucson Mountain Park

Omdat het zondag wederom mooi weer was (rond de 25-30 graden) ben ik weer de bergen in geweest. Zaterdag avond had ik met mijn huisgenoot (Matt) afgesproken om ’s morgens naar Mount lemmon te gaan. Mount lemmon is de hoogste berg in de buurt van Tucson en is volgens mij zo’n 3 km hoog. ’s Morgens waren we heel vroeg weg gereden, omdat Matt ’s middags moest werken. Rond een uur of half 9 waren we bij een begin punt van wandelroutes. Daar zijn we begonnen met lopen. Het pad lag delen in de sneeuw, waardoor je goed kon zien dat er veel dieren in het gebied zaten (zie foto’s). Zo zagen we voetafdrukken van beren en mountain lions. Op een gegeven momenten hoorde ik plotseling achter me het laden van een geweer. Ik schrok me kapot en toen ik omdraaide stond Matt daar met z’n geweer in z’n hand. Dat was voor de beren en mountain lions als we ze tegen kwamen zei hij. Ik schrok me in het begin in ieder geval kapot, want ik keek recht in de loop van een geweer toen ik me omdraaide.

Omdat Matt ’s middags redelijk vroeg op de middag moest werken had ik nog de hele middag om iets te doen. In de middag had ik mijn fiets gepakt en was gaan fietsen in het Tucson Mountain park. Dit is een natuurpark dat bij mijn appartement in de buurt licht. Toen ik een half uur onderweg was knalde mijn ketting van mijn fiets af en zat meteen muur vast tussen de tandwielen en het frame. Het wiel kon je er niet makkelijk uit halen met zo’n soort klip, maar zat vast met schroeven. Kortom ik was dus redelijk genaaid. Na 10 minuten frutten aan mijn fiets, kwam er een man langs lopen en die vroeg of hij me kon helpen. Ik was mee gelopen naar zijn huis een stuk verder van de weg af. Hij had wat gereedschap dus ik was zo weer klaar om verder te gaan. Het huis waar hij woonde had hij deels zelf gemaakt. Het zag er echt mooi uit. Wel zei hij dat hij een keer een ratelslang in zijn achtertuin had en dat hij soms schorpioenen in zijn bed had, maar verder woonde hij er goed. Hij werkte in het Tucson mountain park ergens in de bergen in een onderzoekscentrum van de universiteit. Hij deed onderzoek naar planten (m.n. cactussen) en reptielen (ook slangen). Hij had me uitgenodigd om over een week daar te komen kijken, dus dat is wel leuk. Waar een kapotte fiets je al niet kan brengen ;)

Wat later op de middag was ik weer verder gaan fietsen in het Tucson mountain park en kwam ik een beginpunt tegen van mountainbike routes. Wat blijkt, de meest gave mountainbike routes in de omgeving van Tucson liggen bijna in mijn achtertuin (zo’n 15 min fietsen van mijn appartement). De routes waren voor de fiets die ik nu heb iets te lomp. Komende dagen ga ik dus zoeken naar een betaalbare tweedehands mountainbike (geen atb), want er zijn hier zo veel mountainbike routes, dat ik ze bijna niet aan me voorbij kan laten gaan de komende 5-6 maanden. En continu een mountainbike huren is ook niet te betalen.